Rock Climbing

เห็น roofimon comment มาชวนปีนเขา แถมยังมี climbing gym ส่วนตัวที่บริษัทฯด้วย
ก็เลยนึกครึ้มใจ เขียนโฆษณาชักชวนให้เหล่าโปรแกรมเมอร์ทั้งหลายมาปีนหน้าผากันดีกว่า

ผมเลยรู้สึกจักกีฬาปีนเขา เมื่อสักราวๆปี 2537 ได้มั้ง
จำได้ว่า ไปเที่ยวหาดไร่เลย์ กระบี่ (ซึ่งสมัยนั้นติด 1 ใน 10 ของสถานที่ปีนที่ดีที่สุดในโลก)
แล้วเห็นฝรั่งปีนกันขวักไขว่ ก็เลยทดลองซื้อบริการไกด์ปีนเขาดูบ้าง

จำบรรยากาศการปีนครั้งแรกได้แม่นเลย
ความยากระดับ 5 (ง่ายสุด)
เหงื่อนี้ไหลออกมาเป็นปี๊ปเลย (ผมกลัวความสูง)
รำพึ่ง, ไกด์ + อาจารย์ ซึ่งเป็นสาวสวยผมยาวหุ่นดี ในชุดสายเดี่ยวและกางเกงขาสั้นจู๋
ก็คอยให้กำลังใจและบอกบทอยู่ข้างล่าง
left foot in a right hole, ...
(ใครที่ไปกระบี่ แล้วไปนั่งดูเขาหัดปีนกัน จะรู้จักรูปประโยคแบบนี้ดี)
กว่าจะปีนขึ้นไปถึง ก็พาลจะเป็นลม ด้วยอาการขาดน้ำ
ต่อเมื่อปีนเป็นแล้ว ถึงรู้ว่า ถ้ารู้หลัก + ไม่เกร็งและกลัวจนเกินไป
การปีนขึ้นเส้นนั้นมันจะง่ายพอๆกับการเดินเล่น

หลังจากกลับมากรุงเทพฯ ก็มีเหตุบังเอิญอีก ก็คือ
ที่ตึกที่ทำงาน(Timesquare) เกิดมีการติดตั้งหน้าผาจำลอง อันแรกของประเทศไทยขึ้นมา
(ออกแบบและทำจากฝรั่งเศษ เจ๋งมาก)
ก็เลยเกิดกลุ่มปีนหน้าผาในกรุงเทพขึ้นมา
เสียดายที่หน้าผานี้ ถูกตั้งอยู่ไม่นานนัก (แต่ก็นานพอ ให้เกิดการแข่งขันได้ 1 รายการ)
ยังจำคำชมของน้องคนหนึ่งได้
"พี่นี่ท่าปีนเท่ห์ดีนะ เวลาอยู่เตี้ยๆ แต่ทำไมพอขึ้นไปสูงๆ แล้วหมดท่าได้"
ผมก็ตอบไปสั้นๆว่า
"ผมกลัวความสูงโว้ย"
สำหรับผม แค่การขึ้นไปสูงเกิน 3 เมตร ระบบหายใจผมก็จะเริ่มผิดปกติแล้ว

ตอนนั้นแม้จะไม่ค่อยมีที่ปีน
แต่ก็เริ่มสะสมอุปกรณ์ปีนกันบ้างแล้ว
ที่ภูมิใจสุดก็คือเชือก เส้นละ 500 บาท
ที่แฟนของอาจารย์+ไกด์สาว ช่วยหักคอซื้อจากฝรั่งที่ไร่เลย์มาให้
(เพิ่มเติมสำหรับผู้ไม่สัดทัดเรื่องอุปกรณ์ปีนเขา, เชือกสำหรับปีน
มันจะมีอายุการใช้งาน ซึ่งนอกจะเกี่ยวกับเวลาแล้ว ยังเกี่ยวกับ
จำนวนครั้งที่เกิดการตกกระชากของคนปีนด้วย, ซึ่งเชือกสมัยนั้น
มันกำหนด hard fall ไว้แค่ 1 ครั้ง
การใช้เชือกเส้นที่ไม่รู้ประวัติว่าตกมากี่ครั้งแล้ว
ก็ดูจะเป็นการฆ่าตัวตาย ในสายตาของฝรั่งได้)

สมัยนั้นที่ปีนไม่ค่อยมีมากนัก
อยากปีนก็ต้องไปกระบี่
ก็เลยกลายเป็นกิจวัตรว่า
ทุกๆหยุดยาว เราจะลงไปปีนที่กระบี่กัน

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ขณะที่กำลังฝึกซ้อม bouldering (ไม่ใช้เชือก และไม่ได้ปีนขึ้นสูง)

ผมกำลังเกร็งตัวปีน ข้ามไปมาระหว่างผนังด้านซ้าย กับด้านขวา
ในจังหวะที่กำลังค้างหยุดพัก ให้มือมันหายชา พร้อมกับไล่ลมหายใจที่เกร็งค้างไว้ในช่องท้อง
ผมก็ได้ยินเสียงพ่อกับลูกคุยกันมาจากข้างหลัง
"พ่อๆ เขากำลังทำอะไรอยู่"
เสียงพ่อตอบ
"เขากำลังเก็บรังนกอยู่ลูก"