กลับมาอีกรอบแล้ว สำหรับกิจกรรมเขียนโปรแกรม
CodeFestหลายคนมักจะเข้าใจผิดนะว่า CodeFest เป็นการแข่งขัน
จริงๆแล้วมันเป็นกิจกรรมแลกเปลี่ยนประสบการณ์
(อันนี้ไม่ตรงนิยามแบบที่ฝรั่งเขาทำเท่าไร แต่จะเป็นไรไปหล่ะ
ในเมื่อบริบทเมืองไทย มันคนละอย่างกับเขา)
ครั้งนี้ว่าจะไปเป็น staff เถื่อนสักหน่อย
(จัดก่อนหน้า BTD ไปอาทิตย์หนึ่ง เกือบชนกันแล้ว)
คราวนี้คงได้มีโอกาสคุยได้ทั่วๆหน่อย
เพราะครั้งที่แล้ว มัวแต่ลุ้นให้โปรแกรมตัวเองเสร็จ เลยไม่ค่อยได้คุยเท่าไร
ที่อยากคุยก็คือ อยากให้น้องๆที่เข้าร่วม
เห็นภาพที่ไกลกว่าที่เขาเคยเห็น
(เช่นครั้งที่แล้วในกลุ่มผมคนที่เคยเขียนแต่ C, php ก็ได้เห็น erlang, python, dojo)
โดยมีโจทย์ที่น่าสนใจก็คือ
ทำอย่างไร จะเปลี่ยนจากคนที่ นัยตาขุ่นทึบ เป็นนัยตาวิบวับ ได้
(อันนี้ขออธิบายหน่อย
ไม่รู้ว่าเคยสังเกตกันหรือเปล่าว่า
เวลาเราอธิบายเรื่องที่เราคิดว่ามันน่าสนใจให้กับคนที่ไม่เคยรับรู้เรื่องนั้นมาก่อน
ถ้าเราสังเกตดูที่ดวงตาของเขา เราจะเห็นว่ามันลอยๆ ขุ่นๆ ไม่มีประกาย
แต่ถ้าเมื่อไรก็ตามที่เขา get และสนุก กับเรื่องนั้น
ดวงตาก็จะเปลี่ยนเป็นมีประกายวิบวับขึ้นมาทันที)
(พฤติกรรมนี้ เข้าข่ายศัพท์ที่ mk เรียกว่า เผยแพร่ลัทธิ)
อ้ออีกข้อหนึ่งที่อยากคุยก็คือ
อยากให้ตัวเองเห็นภาพไกลกว่าที่ตัวเองคิดเช่นเดียวกัน
ปล. พูดถึงเรื่องตาใสแล้ว
นึกถึงเรื่องเมื่ออาทิตย์ก่อน ครอบครัวผมจัด party
ทำพวกปิ้งๆย่างๆกัน
ผมชวนหลานผมซึ่งเป็นเด็กสมัยใหม่ เติบโตมากับเกมส์คอมพิวเตอร์
มานั่งจุดไฟในเตากัน
เริ่มแรก สายตาหลานผมมันว่างเปล่า มากเลย
กว่าจะทำให้เขาเริ่มสนุกกับกองไฟได้
ต้องใช้กุศโลบายหลายอย่างเลย
ปล.2 codefest ของเราใช้ชื่อว่า การเขียนโปรแกรมมาราธอน
ในวงการอื่นๆก็มีกิจกรรมมาราธอนแบบนี้เหมือนกัน
ลองดู
SketchCrawl ซึ่งเป็นกิจกรรม drawing มาราธอน