dean4j ถามมาประเด็นหนึ่งที่เกี่ยวกับ java กับ functional language
มีประมาณว่า inner class ก็ตอบโจทย์ในสิ่งที่ functional ทำได้
ผมลืมคำถามไปแล้ว
แต่บางส่วนมันยังติดอยู่ใจอยู่
ประเด็นที่ติด ก็คือ คำตอบหนึ่งของผม
(จริงๆแล้วคำตอบก็ลืมแล้วเหมือนกัน ที่จำว่าจำได้ นี่ก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า)
ก็คือ functional language สำหรับผม
มันดูเหมือนจะทำให้ผม express ตัวตนได้ดีกว่า
ซึ่งคำตอบนี้คลุมเครือและ subjective มาก
วันนี้นึกออกแล้ว จะเปรียบเทียบกับอะไรดี (แต่ก็ยัง subjective อยู่ดี)
ลองนึกถึงพวกบทกลอนหรือกวีดูสิ
เป้าหมายเดียวกัน แต่ form มันต่างกัน
ความชอบก็ขึ้นอยู่กับ context ของคนที่อ่านหรือแต่ง ณ ขณะนั้น
เช่นถ้าผมอยู่คนเดียวเงียบๆ บนภูเขาสูง ผมย่อมชอบไปทาง ไฮกุ
แต่ถ้าอยู่รวมเป็นหมู่คณะ แน่นอนพวก สักวา กลอนแปด นี่สนุกกว่า ไฮกุ แน่นอน
java สำหรับผม ก็เหมือน กลอนแปด ในส่วนง่ายๆ
ในส่วนยาก เปรียบกับ โคลงสี่สุภาพ แล้วกัน
แต่พวก functional language นี่มันได้อารมณ์เหมือน ไฮกุ
inside the forest
a quiet sound
of the leaves
Takahito Suzuki 10yrs
สระน้ำ อันเก่าแก่
เจ้ากบตัวหนึ่งกระโดดลง
เสียงน้ำพลันดังจ๋อม
บะโช มะทสึโอะ (ฺBashoo Matsuo)
6 comments:
ถ้าจะเขียนกวีเป็นเล่มดีๆสักเล่มให้ชาวบ้านอ่าน...
เราควรจะเลือกไฮกุหรือว่ากลอนแปดดีล่ะ...
ถ้าตามหลัก opensource ที่เน้น community ขนาดใหญ่คงจะต้องเป็นกลอนแปดกระมัง :)
กวีคนเขียน คนเสพอ่าน ซอฟต์แวร์มีคนเขียน คนอ่าน คนแก้ คนใช้งาน(อาจจะไม่ต้องอ่านก็ได้)
ชุมชนมีหลายชุมชน บางทีถ้าอยากทำอะไรแปลกๆ ก็อาจจะเจอชุมชนแปลกๆ ก็อาจจะเลือกใช้ภาษาแปลกๆด้วยก็ได้ :-P
ถ้าเขียนโปรแกรมคนเดียว ก็มีคอมไพเลอร์/ระบบภาษาโปรแกรมเป็นคนอ่าน
คนใช้ทั่วไปคงไม่ได้อ่านโปรแกรมที่เราเขียนf
ไฮกุนี่เป็นต้นแบบของแคนโต้รึเปล่าครับเนี่ย
หน้าตาคล้ายๆ กันเลย
บะโช
ในอนิเมชั่น My Neighbors the Yamadas
ของ Studio Ghibli
มีการอ่านกวีของบะโชคั่นทุก ๆ ตอน :)
สไตล์ :P
Post a Comment