ช่วงนี้หลังจากย้ายบ้านไปอยู่แถวเกษตร-นวมินทร์แล้ว
ผมก็ขี่จักรยานไปทำงานทุกวัน
ระยะทางกำลังดี ก็คือประมาณ 5 โล
ทำให้เหงื่อออกไม่เยอะ
View Larger Map
ขาไปทำงาน ส่วนใหญ่จะขี่แบบเรื่อยๆเฉื่อยๆ เพราะพึ่งกินอิ่ม
ส่วนขากลับนี่ ทางมันตรง ก็เลยใส่เต็มที่ ลมออกหูทุกวัน (เหนื่อย)
ส่วนวันนี้ ค่อนข้างโชคร้ายหน่อย
ออกจากบ้านมาได้หน่อยเดียว ยางดันแตก
ก็เลยต้องเข็นกลับไปปะยางที่บ้าน
ดูบาดแผลแล้วเกิดจากเศษแก้วแตก
หลังจากปะเสร็จก็ออกมาอีกครั้ง
ปั่นมาถึงแถววังหิน
คราวนี้ โซ่ขาด
โชคดีได้ร้านซ่อมมอเตอร์ไซด์แถวนั้น จัดต่อโซ่ให้
ปล. เมื่อต้นอาทิตย์ ขี่จักรยานไปเจอเจ้าปั้นเหน่งกำลังข้ามถนน
สอบถามได้ความว่า codegent ตั้งอยู่แถวนี้ด้วย
เห็นชุดทำงานมันแล้ว ต้องอิจฉา บริษัทอะไรใส่เสื้อกล้ามโชว์รักแร้ไปทำงานได้ด้วย
Friday, February 01, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
วันโชคร้ายของจักรยานหรือวันโชคร้ายของเจ้าของจักรยานกันแน่น่ะพี่
ผมว่าโชคร้ายพอๆกัน
แต่ว่าพี่เหน่งเขาโชว์ให้พี่เห็นรักแร้เลย
เหรอพี่ ไปเล่นบาสหรือไปทำงานหนะ
เท่ห์
ปันจักรยานไปทำงาน เท่ดี เดี๋ยวเอาบ้าง :D
มายืนยันครับ ว่าใส่เสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นไปทำงานจริงๆ
พอดีหลังเลิกงาน จะเข้า fitness ต่อครับ
ถ้าวันปกติ ไม่ได้ไปทำอะไร ก็จะใส่เกงยีนขายาวไปทำงานครับ :)
ปล. พี่ป๊อกฟิตโคตร ว่างๆ ลาก luke ไปปั่นจักรยานด้วยนะพี่ (มีพี่ roof อีกคนเป็นความหวัง )
ปล. ความโชคร้ายของพี่จริงๆ คือ ดันมาเจอผม 555+
Post a Comment