เรื่องเล่าจากทางเหนือ

สมัยเรียนหนังสือ ถึงช่วงปิดเทอมเมื่อไร
ก็จะทำกิจกรรมค่ายอาสา
ขึ้นดอยไปใช้ชีวิตกับชาวเขา
กลางวันช่วยสอนหนังสือเด็ก
กลางคืนช่วยสอนหนังสือผู้ใหญ่
บางวันก็ไปช่วยทำไร่

จบมาแล้ว เวลาเห็นข่าวที่เกี่ยวกับชาวเขา
ก็รู้สึกว่าเป็นความผูกพันที่ต้องติดตามอ่าน

วันนี้อ่านเจอ blog ของ คุณจตุพร วิศิษฎ์โชติอังกูร
ที่ทำงานอยู่ในพื้นที่
เขามีเรื่องเล่าหลายเรื่องที่น่าสนใจทีเดียว

แต่มีอยู่เรื่องที่อ่านแล้วก็เกิดอาการสะดุดทางใจ
เรียนรู้ชีวิตกลางคืน.. ผ่านบาร์อะโกโก้
คือเมื่อก่อนผมก็เคยรวบรวมข้อมูลหญิงบริการที่เป็นชาวเขา
ได้มีโอกาสเห็นสมุดบัญชีของพวกซ่อง ที่จดจำนวนการใช้บริการ
เห็นตัวเลขแล้ว ก็รู้สึกช็อคเหมือนกัน
อธิบายไม่ถูก
คืออยากเห็นคนปฎิบัติต่อคนในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
มากกว่าเป็นแค่วัตถุรองรับอารมณ์